گرگها

مدام به 23 ثانیه فکر می کنم. به نخستین موشک وقتی هنوز، در حال پرواز بر فراز سرزمین مادری بودی. آنجا که باید دلت قرص می بود و با حسرت خاکش را از ورای ابرها با چشم های خیس نگاه می کردی. آنجا که زندگی ات گرگها...

دستهام رو می بینم که کلید رو با بی تفاوتی به سمت قفل در می برن. صدای چرخیدن کلید توی راهروی نفرت انگیز یکی از آپارتمان های غمناک تهران می پیچه. خونه به هم ریخته روبرومه، خودم رو روی تخت مزخرفم می اندازم. هیچ چیز خوبی توی این لحظه نفرت انگیز نیست. انگار انبوه خبرهای بد این چند وقت اخیر کاملا کارمو ساختن. سرمو زیر پتو فرو می برم و فکر می کنم...

گرگها...

یاد م می افتم. زمانی طولانی در گذشته. تازه از جنوب برگشته بودیم، از اهواز و دزفول و اندیمشک. و من یکی از اون شب ها که نسیم گرم، بوی بهارنارنج رو با کمرویی از شیشه های باز اتویوس محمد آقا، به فضای دودآ گرگها...

پ‌ ادامه میده، که این دنیای مدرنه و طی طریق برای عاشقی دیگه مفهومی نداره، اینکه برای نخستین بوسه مناعت طبع نشون بدی تنها از تو یه احمق میسازه.بهش نگاه می کنم و بعد فکر می کنم تاریکی سمت راست اتوبان هم گرگها...